گاهی اوقات شیشه ساختمان بدون هیچ دلیل مشخصی می‌شکند. این اتفاق ممکن است به دلیل آسیب در لبه یا آسیب در سطح شیشه هنگام حمل و نقل و جابجایی یا برش کاری باشد که از این رو سبب ضعیف شدن در مواجهه با بادهای شدید، تکان‌های ساختمان یا سیستم پنجره، آسیب رسانی عمدی، یا هر گونه دخالت خاصی درون شیشه می‌شود. بیش از ۵۰ نوع ماده در شیشه فلوت موجود می باشد، و در حالی که سنگ سولفید نیکل بیش از سایر مواد مورد بحث است، اما در حقیقت وجود این ماده به ندرت رخ می‌دهد.
با وجود اینکه شکست‌های سولفید نیکل بسیار به ندرت رخ می‌دهند، اما این موضوع به درک چگونگی خودکشی شیشه به دلیل سولفید نیکل کمک بسیاری می‌کند.
شیشه پس از پروسه پخته شدن (تِمپر شدن)، ۴ تا ۵ برابر قوی‌تر از شیشه استاندارد معمولی (آنیل) می‌شود، که این امر ایمنی شیشه را فوق‌العاده بالا می‌برد. به هر حال، سنگ‌های سولفید نیکل که می‌توانند در طول تولید شیشه فلوت به خاطر آلایندگی نیکل تشکیل شوند، ممکن است در نهایت در مرکز ناحیه تنش شیشه پخته قرار گیرند. سپس هنگامی که شیشه پخته شده در معرض دماهای مختلفی در وضعیت نصب شده‌ی خود قرار می‌گیرد، این سنگِ ریز (که ممکن است به قطر ۰/۰۰۳ تا ۰/۰۱۵ اینچ باشد) می‌تواند بزرگ شود، و سبب خرد شدن شیشه بدون هیچ دلیل مشخصی شود.
در حالی که سنگ سولفید نیکل خود دلیلی بالقوه برای خودکشی شیشه می‌باشد، اما همیشه دلایل رایج‌تری از جمله آسیب‌دیدگی در لبه و یا سطح شیشه در هنگام حمل و نقل یا برش‌کاری، در مرحله ساخت و ساز یا در تکان‌های سیستم قاب و مهندسی ضعیف وجود دارد.
حقایقی درباره سولفید نیکل در شکستن شیشه هست که باید به خاطر سپرد:
۱٫ خودکشی شیشه به وسیله سنگ سولفید نیکل فقط در شیشه پخته رخ می‌دهد، نه در شیشه معمولی یا شیشه‌ی تقویت شده حرارتی (heat-strengthened glass).
۲٫ هیچ تکنولوژی شناخته شده‌ای نیست که کاملاً شکل‌گیری احتمالی سنگ‌های سولفید نیکل در شیشه فلوت را حذف کند، و به دلیل اینکه سنگ‌های سولفید نیکل بسیار کوچک هستند، هیچ راه عملی برای بازرسی وجود آن‌ها در شیشه وجود ندارد.
۳٫ معیارهای استانداردهای ASTM، وجود برخی لکه‌ها را مجاز می‌دانند، برای مثال، سنگ‌های سولفید نیکل بین ۰/۰۲۰ و ۰/۱۰۰ اینچ بر اساس اندازه شیشه و سطح کیفیت، که بسیار بزرگ‌تر از اندازه سنگ سولفید نیکل معمولی است.
۴٫ اکثر شیشه‌سازان امریکای شمالی کنترل کیفیت‌هایی دارند که احتمال تشکیل سولفید نیکل را کاهش می‌دهد.
۵٫ جذب گرما (heat soaking) پس از فراوری می‌تواند اجزای معیوب شیشه را از بین ببرد، اما این روال حذف ۱۰۰% نخاله‌های سولفید نیکل را تضمین نمی‌کند. ضمن اینکه ممکن است فرایند جذب گرما منجر به افزایش هزینه‌ها، دفعات سیکل و میزان اسقاط شود.